کارایی برونکوسکوپی فایبراپتیک در تشخیص بدخیمی پلور

چکیده زمینه و هدف: افیوژن بدخیم پلور یک عارضه شایع است. برونکوسکوپی فایبراپتیک روشی است که امکان مشاهده مستقیم آسیب و نمونه برداری را فراهم می آورد. هدف این مطالعه بررسی کارایی برونکوسکپی فایبراپتیک در تشخیص بدخیمی پلوربود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 52 بیمار دچار افیوژن اگزوداتیو پلور با منشاء ناشناخته که به دلیل خلط خونی، آتلکتازی یا افیوژن وسیع بدون جابه جایی مدیاستین، وجود ضایعات اندوبرونشیال در آن ها مطرح بود، بررسی شدند. بیماران تحت بی حسی موضعی، با استفاده از برونکوسکوپی فایبراپتیک بررسی شده و یافته های به دست آمده ثبت شد. هم چنین، شستشو، نمونه برداری کشت میکروبی و بیوپسی انجام گردید. داده های با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: استفاده ازبرونکوسکوپی فایبراپتیک در 22 بیمار(3/42 درصد) به تشخیص علت زمینه ای افیوژن پلور منجر شد. در مواردی که خلط خونی وجود داشت، احتمال کشف علت افیوژن با برونکوسکوپی فایبراپتیک به طور معنی داری بالاتر بود (04/0=p)، اما افیوژن وسیع و آتلکتازی در دستیابی به تشخیص قطعی با استفاده از برونکوسکوپی فایبراپتیک نقشی نداشت. نتیجه گیری: در بررسی بیماران دچار افیوژن پلور مشکوک به بدخیمی، اگر برونکوسکوپی فایبراپتیک در بیماران دچار خلط خونی انجام شود، می تواند به تشخیص کمک کند، اما انجام آن به صورت روتین برای این بیماران توصیه نمی شود. واژه های کلیدی: برونکوسکوپی فایبراپتیک، افیوژن پلور، اگزودا